- daedalus
- Daedălĭōn, ōnis, m., Daidaliôn, a [p. 510] king of Trachis, son of Lucifer, and brother of Ceyx, who was changed into a hawk, Ov. M. 11, 295 sq.1.† daedălus, a, um, adj., = daidalos, artificial, skilful ( poet. and in postclass. prose).I.Act.: Minerva, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 68, 6 Müll. (Fr. Inc. Lib. xxi. Vahl.): daedalam a varietate rerum artificiorumque dictam esse apud Lucretium terram, apud Ennium Minervam, apud Vergilium Circen, facile est intellegere, cum Graece daidallein significet variare, Paul. ex Fest. p. 68 Müll.: Circe (" ingeniosa," Serv.), Verg. A. 7, 282.—B.With gen.:II.
verborum daedala lingua,
the fashioner of words, Lucr. 4, 549; cf.:natura daedala rerum,
id. 5, 234.—Pass., artificially contrived, variously adorned, ornamented, etc., daidaleos: tecta (apium), skilfully constructed:signa,
Lucr. 5, 145:tellus,
variegated, id. 1, 7; 228; Verg. G. 4, 179; cf.:carmina chordis,
artfully varied on strings, id. 2, 505.—* Adv.: daedăle, skilfully, Jul. Val. Res gest. A. M. 3, 86.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.